Second week

Hoihoi,

Hier weer een reisverslag vanuit Oyugis!

De derde week is inmiddels in gegaan. Vorig weekend heb ik gekeken bij het toernooi van de meiden van de Nyahera secondary school. De sportbeleving is zo anders dan in Nederland, veel intenser. De massa’s mensen die bij de amateur sporters komen kijken staan springend, schreeuwend en zingend langs de kant. Dat was echt gaaf om te zien. De meiden hebben het toernooi gewonnen. Nu zijn zij de beste van de regio en moeten zij volgend weekend tegen de andere beste van de regio’s. Echt een super prestatie!

Afgelopen weken heb ik geleerd om redelijk back to basic te leven. Afwassen en koud douchen (17,5 graden) is nog geen probleem, alhoewel ik wel verlang naar een wat warmere douche. Wassen met de hand was daarentegen wel een probleem. Na de eerste keer wassen bleek dat de sportshirtjes nog steeds wat naar zweet roken. Niet zo goed gewassen blijkbaar. De nanny van onze buurvrouw, Marie-Ann, wilde wel eens zien hoe wij wasten. Achteraf kon ik hier erg blij mee zijn, want zij heeft ons geleerd hoe er met de hand gewassen moet worden. Hier wassen zij trouwens gewoon met koud water. Ik doe het toch liever met heet water. Ook vlees klaarmaken was een probleem voor ons. Wij kregen een homp vlees mee met bot er in, wat niet zo lekker rook. Het smaakte niet lekker en was dus geen succes. Daar was Marie-Ann weer die over vlees begon. Zij proestte het uit toen wij vertelden dat wij het gebraden hadden. ‘’You make my day’’, zei ze. Blijkbaar moet het vlees eerst gekookt worden voordat het gebraden kan worden. Wisten wij veel! In Nederland koop je gewoon een mooi stuk vlees in de supermarkt of bij de slager en braad je het. De tweede keer smaakte zoals verwacht een stuk beter. Tevens heeft Marie-Ann ons geleerd hoe wij chapati moeten maken. Het zag er simpel uit, maar als wij het zelf moeten doen gaat het waarschijnlijk niet zo soepeltjes. Marie-Ann is echt een heldin!

Maandag zijn wij naar een waterproject in een dorpje geweest. Water wordt gezuiverd en naar meerdere tanks gestuurd, zodat alle inwoners en een basisschool schoon drinkwater hebben. Daarnaast zijn er bij deze school nieuwe toiletten gebouwd. Geen echte toiletpot, maar een gat. Dit was echt een vooruitgang vergeleken met de oude toiletten die erg stonken. Toen wij bij deze school een kijkje namen werden wij uitgenodigd in het klaslokaal van groep 4. Alle kinderen gingen staan en zongen een welkomstlied voor ons: ‘’Welcome visitors, welcome, welcome…’’. Ik stond met een grote glimlach op mijn gezicht te kijken en te luisteren, terwijl ik ondertussen kippenvel kreeg. Dit was echt een heel mooi moment!

De rest van de dagen heb ik mee getraind met de meiden van de Nyahera school en gewerkt aan workshops over voeding en voeding en sport. Deze workshops zal ik aan de SEP leden geven, zodat zij hier kennis over krijgen en zelf de workshops kunnen geven aan de jongeren. Zo blijft het duurzaam. Ook zal ik deze workshops geven aan de meiden van de Nyahera school.

De tijd wordt niet zo strikt genomen hier. Zeggen dat je de volgende dag om 12 uur komt en om 6 uur pas op komen dagen is heel normaal. Dat is de cultuur. Dus als wij een afspraak maken met een Keniaan vragen wij altijd African time or Mizungu time. Dan weten wij waar wij aan toe zijn.

Wat ook een onderdeel van de cultuur is, is gastvrijheid. De mensen hier zijn enorm gastvrij. Wij worden vaak uitgenodigd om bij mensen die wij hebben leren kennen een keer thuis te komen om thee te drinken. Bovendien zijn veel mensen erg vriendelijk. Laatst bracht een andere buurvrouw, waar wij nog geen praatje mee hadden gemaakt, ons een ananas en avocado uit het niets. Super lief!

De foto's volgen snel! In ieder geval op de Facebookpagina ''Fly me to Kenya'' en hopelijk ook hierop.

Tot snel! XXX